Dat iedere vrouw eens in haar leven alleen op reis moet is iets wat ik een tijd geleden las/hoorde bij solotraveller Liesbeth Rasker (bekend van haar blog Bag To Reality). Zelf leek me zoiets al tijden gaaf, maar totaal niet passend bij mij. Alleen zijn is namelijk niet bepaald mijn ‘ding’. Toch begonnen de kriebels steeds meer te komen en raakte ik door de verhalen van anderen steeds enthousiaster. In het voorjaar van 2019 hakte ik de knoop door: ik zou voor het eerst op een kleine solotrip gaan. Helemaal. Alleen.
Van Barcelona naar Palma de Mallorca
Omdat ik het allemaal meer dan spannend vond, besloot ik de solotrip een beetje in te dekken: eerst ging ik 1,5 week naar vrienden van mijn ouders vlakbij Barcelona. Deze mensen voelen als een tweede familie, waardoor ik mijn reis heel relaxed en vertrouwd begon. Na 1,5 week vloog ik vanuit Barcelona alleen door naar de hoofdstad van Mallorca: Palma de Mallorca. Hier begon mijn korte, maar krachtige avontuur alleen.
Er zijn twee dingen die ik graag wil belichten voor ik verder ga. 1. Ja, ik besloot inderdaad om ‘maar’ vijf dagen alleen te gaan reizen en niet meteen een gigantische backpack voor vijf maanden in Thailand aan te schaffen. 2. Ja, je kunt dus ook gewoon beginnen in Europa. Volgens mij draait het bij een solotrip om het ‘soloreizen’ en niet om de afstand in kilometers vanaf het thuisfront. Daar wordt namelijk nogal eens stom op gereageerd.
Improviseren op solotrip
Goed, van Barcelona naar Palma de Mallorca dus. Eenmaal daar had ik zo’n 4 uur te overbruggen. Ik kwam er namelijk twee dagen eerder achter dat ik om 15.10 landde, en dat er tussen 15.00 en 19.30 geen treinen vanaf Palma naar mijn eerste slaapplek in Sollér gingen. Top. Even improviseren dus. Ik besloot mijn koffer en tas in een kluisje op het station te dumpen en met zo weinig mogelijk spullen de stad te verkennen op mijn eerste dag.
Wat ik heb gedaan/gepland? Niet veel: ik besloot lekker door de stad te wandelen, wat te winkelen, iets te eten en te drinken en vooral te genieten van de mooie stad. Ik maakte foto’s van leuke koffietentjes en restaurants die ik later eventueel nog wilde bezoeken. Toen het tijd was om te gaan begon ik aan de mooiste treinreis die ik tot nu toe heb gemaakt: de oude trein van Palma naar het pittoreske Sollér. Een echt Mallorcaans dorp. De ‘pech’ die ik voelde omdat ik geen aansluitende trein kon vinden verdween als sneeuw voor de zon die letterlijk achter de bergen verdween. Wat een prachtige zonsondergang. Het enige wat ik op dat moment dacht was: wat ben ik dankbaar dat ik nu ‘pas’ de trein kon pakken. En wat is dit prachtig. Het leven is zo slecht nog niet.
Een van de tofste hostels van Mallorca
Ik kwam aan in een van de tofste hostels (aldus Booking.com) en dat was waar: wat een sfeer, leuke mensen en prachtige kamers. Ik verbleef in een tweepersoonskamer van Hostel Sollér: luxe en enorm sfeervol. Meteen op een slaapzaal vond ik simpelweg wat spannend, dus besloot ik een eigen kamer te boeken. Ook geen probleem. Wel iets prijziger uiteraard, maar dat nam ik maar voor lief.
De eerste avond alleen uit eten was eerst wat onwennig: waar ga je zitten, wat doe je in vredensnaam de hele tijd en hoe lang blijf je zitten? Na tien minuten voelde ik me op m’n gemak: cocktailtje voor de neus, lekker eten erbij, een reisdagboek om in te schrijven en wat appjes om te sturen. Oh ja, en vergeet de live saxofoon muziek niet.
Best rainy day ever
De volgende ochtend (en dit wist ik al een tijdje) zag ik het meteen: deze dag zou regenachtig, bewolkt en vrij triest zijn. Slecht weer in augustus op Mallorca: het bestond. Na een klein chagrijnig momentje besloot ik een boek en oordopjes te pakken en in de gezamenlijke ruimte te zitten. En guess what? Na een uur zat ik samen met zo’n tien anderen aan een lange tafel met wijn, brood, kaas, vlees, olijven en meer. Ik had de middag en avond van mijn leven. Ik heb gepraten, gelachen en gezongen met mensen van over de hele wereld: van Duitsland, Spanje en Ierland tot Australië en Amerika. En iedereen was stuk voor stuk alleen op reis en baalde van het slechte weer. Toen uiteindelijk de zon ook nog tevoorschijn kwam kon mijn dag niet meer stuk. Best rainy day ever!
De volgende ochtend ging ik met een van de jongens die ik de dag ervoor had ontmoet naar Port de Sollér; een havenstadje op een half uur van Sollér. Daar gingen we naar zijn ‘secret spot’: een prachtig hotel met palmbomen, rieten hemelbedden en fruitige cocktails. Vanaf een berg genoten we van het uitzicht over het hele dorp.
TIP> Ga eten/drinken bij een enorm tof/duur/mooi hotel. Vaak hebben ze een restaurant waar niet-hotelgasten ook mogen komen. De uitzichten, gerechten en interieurs zijn er adembenemend!
Snurkers, vroege vogels en gekke geluiden
Terug in het hostel pakte ik mijn spullen en ging ik per bus terug naar Palma (want: trein gemist. Top.). In Palma verbleef ik nog twee nachten in een hostel. Hier wel op een kleine slaapzaal: met drie andere mensen. En ja: met snurkende mensen, vroege vogels en gekke geluiden in de nacht. Precies zoals je het verwacht bij een hostel. Het hostel was wat lastig te vinden, lees: Google Maps gaf aan dat ik dwars door een gebouw moest om er te komen, maar ik zag geen weg. Achteraf bleek er een soort wankele trap te zijn. Maar dat zag ik natuurlijk niet. Het tweede hostel was heel anders dan de eerste: veel moderner, groter en ook wat minder knus. Ik sliep in een soort kleine cabina met een gordijntje, lampje en opberglade voor mijn spullen. Even omschakelen.
TIP: Neem een klein slotje mee voor de kluisjes/opberglades in hostels.
I shopped till I dropped
Ik besloot die middag eerst wat slaap in te halen, waarna ik ‘s avonds tapas in de stad ging eten met een dochter van vrienden van mijn ouders die daar werkte. Even een bekend gezicht. De volgende dag besloot ik wat winkels te bezoeken: Sandro en Maje stonden op mijn lijstje (lees: alleen sale!) en ook een paar andere verzamelwinkels met deze merken (en sale) ging ik bij langs. Ik scoorde een blouse van Ganni en een vestje van Sandro, dik in de sale. Na een verse jus vervolgde mijn tocht naar de grote kathedraal van de stad: wat een ding. Zo mooi! Eenmaal terug in het hostel haalde ik een pizza bij de supermarkt en genoot ik daarvan samen met een serietje op een heerlijk comfy bankje in de gemeenschappelijke ruimte.
Uiteraard werd mijn avondje (net voordat ik wilde gaan slapen) onderbroken door een aantal nieuwe mensen in het hostel. Nederlanders! Dat was even fijn. Ik ging even mee en voor ik het wist stond ik te dansen en drinken in een gekke club in Palma met twee zoenende (heb ik weer of course) Nederlanders en een vreemde Russische meid. Het kan vreemd lopen. Resultaat: de volgende ochtend vol herinneringen brak in de bus én het vliegtuig, terug naar Nederland.
Wat een reis zeg. Deze blog is alweer veel te lang (sorry daarvoor). In een volgende blog vertel ik je de voor- en nadelen, geef ik tips en deel ik mijn ‘overall’ ervaring en mening over soloreizen voor en na mijn tripje!
Trackbacks/Pingbacks